Relatietherapie

Onvoorwaardelijke liefde?

Misschien verlangen we allemaal wel naar onvoorwaardelijke liefde. Het verlangen dat er ondanks wie je bent en hoe je je gedraagt van je gehouden wordt, zonder dat er voorwaarden zijn waaraan je (eerst) zou moeten voldoen.

Twee momenten

Naar mijn mening zijn er echter slechts twee fases in een ‘gewoon’ mensenleven waarin onvoorwaardelijke liefde ervaren kan worden. Dat zijn, als je geluk hebt gehad, als kind en/of als je zelf een kind of kinderen hebt.
De meesten van ons zijn nu eenmaal spiritueel niet zo ver gevorderd dat we het stadium van waarlijk altruïsme verwezenlijkt hebben. (Hierover valt wel veel te zeggen, maar ik beperk me hier tot gewone partnerrelaties, die zoeken naar een op korte termijn haalbaar liefdesgeluk.)

Er zijn omstandigheden (te bedenken) dat er in je hart iets onherstelbaar breekt als je partner niet aan een belangrijke voorwaarde voldoet, of deze zwaar beschadigt. Zelfs als jullie dat nog nooit ervaren hebben, zijn er grenzen aan wat je in relationele liefde aanvaardt. Overschrijding van die grenzen zou tot liefdesverlies kunnen leiden.

Hopelijk heb je dit bij je ouders nooit ervaren en is het (ook) bij je kind(eren) onvoorstelbaar.

Als je het hiermee eens bent zal je erkennen dat in volwassen relaties onvoorwaardelijke liefde niet makkelijk haalbaar is. Dat hoeft niet erg te zijn, er zijn meerdere vormen van liefde die tussen mensen zonder bloedband wel mogelijk zijn.

Alsnog

Er kan echter een probleem ontstaan als één, of zelfs beide partners in hun jeugd geen onvoorwaardelijke liefde ervaren hebben en die onvervulde verlangens alsnog door hun partner vervuld willen krijgen.
Men zou (onbewust) alsnog de onvoorwaardelijkheid van de partner kunnen eisen en hem/haar daarop bijvoorbeeld kunnen wantrouwen en/of door middel van een hoge lat overdreven kunnen testen.

Zo’n relatie kan een hoog ‘als dan’ gehalte hebben. “Pas als jij onvoorwaardelijk van mij houdt, houd ik van jou, kan ik me aan je geven en me met je verbinden.”
Dit soort dynamieken kunnen er voor zorgen dat de relatie in een soort hoop en belofte, versus teleurstelling en ‘nooit genoeg’ leeft. Het verheven doel, de hemel op aarde, de symbiotische (ouder-kind) liefde, waar je je schaapjes definitief op het droge hebt en er geen gevaar van liefdesverlies meer bestaat, wordt maar niet gerealiseerd.

Aanvaarding

Als je hier iets in herkent en je hebt nog niet aanvaard dat je tot nu toe geen onvoorwaardelijke liefde ervaren hebt, is het niet makkelijk om de vervulling van dat verlangen niet (langer) van je partner te verwachten. Kun je genoegen (gaan) nemen met andere vormen van liefde die wel realiseerbaar zijn? Dat kan een heel proces zijn, waarbij overigens zowel relatie- als individuele therapie behulpzaam kunnen zijn.

Reële verlangens

Hoewel sommige poëzie aardig in de buurt komt, lijkt taal ontoereikend om precies te benoemen wat liefde tussen twee volwassenen nog meer zou kunnen behelzen dan de boven beschreven symbiose.
Vaak komen we een heel eind als een aantal van de onderstaande verlangens en verworvenheden gerealiseerd zijn, of kunnen worden.

• Je voelt je zowel fysiek als geestelijk tot de ander aangetrokken.
• Jullie hebben plezier samen en bent graag in elkaars nabijheid.
• Je voelt je op je gemak en kan jezelf zijn.
• Je geniet van de aandacht die je geeft en krijgt.
• De contactmomenten verlopen over het algemeen prettig en je komt thuis bij de ander.
• Ook fysiek voelt het contact veilig, aangenaam en als thuiskomst.
• Het gevoel dat je in de omgang met de ander een ‘beter mens wordt’ en je (liefdes) kwaliteiten tot bloei kunnen komen.
• Jullie beleven het verschillend zijn niet alleen als lastig, maar beleven er ook vreugde aan.
• Het is veilig genoeg om je kwetsbaar op te stellen en je verlangens te uiten.
• Je ervaart emotionele intimiteit en ook de seksualiteit is een intieme ervaring.
• Er is een bevredigende balans tussen geven en ontvangen.
• Er is toewijding en je kiest en gaat voor elkaar.
• Je kunt erop rekenen dat je partner zijn/haar best doet om jou te begrijpen.
• Er is wederzijdse steun, ook in zaken die jou persoonlijk misschien minder aanspreken.
• Er is in meerdere opzichten vertrouwen en betrouwbaarheid.
• Een gevoel van ‘lotsverbondenheid’, dat wat je partner overkomt, overkomt jou ook.
• A sense of belonging, het gevoel van ‘toebehoren’.
• Jullie ervaren exclusiviteit, er ligt een grens om jullie relatie waar een ander niet zomaar binnen wandelt.
• Jullie zijn bereid en in staat om die grenzen samen te definiëren en te handhaven.

Zoals je ziet is dit lijstje slechts een benadering van wat in liefde ervaren kan worden. Het dekt de lading geenszins. Het komt zelfs voor dat liefde nog steeds ervaren wordt terwijl slechts aan weinig van de bovenstaande punten voldaan wordt.

Wat maakt dat je van je partner houdt?
Kijk je nog wel eens naar hem/haar als hij/zij, zonder dat jullie direct contact hebben, door het huis beweegt? Wat beleef je dan? Wat voel je in je lijf, in je hartstreek?

Als je dan merkt dat het ‘deep down’ wel goed zit, zou het dan de moeite waard kunnen zijn om samen weer te gaan bouwen en een paar van de genoemde punten te realiseren?
Relatietherapie zou jullie hierbij kunnen helpen.

Lees verder over patronen.

Deel deze pagina op: